Τις τελευταίες ημέρες υπάρχει μία συζήτηση αριθμολαγνείας για το σουτ στο μπάσκετ, τόσο σε ραδιοφωνικά μέσα όσο και σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Αφορμή για τη συζήτηση αυτή, είναι η θεωρητική προσέγγιση διαφόρων ανθρώπων για την απόδοση της περιφερειακής μας επίθεσης ως Εθνικής ομάδας ανδρών στο πρόσφατο τουρνουά του Τορίνο.
Ακούγονται αριθμοί για 1000 σουτ την ημέρα, 2000 σουτ την ημέρα κλπ κλπ κλπ…. Έγινε η προπονητική του σουτ ένας ακόμη αριθμός σε πρόγραμμα excel!!!!!!
Όπως είπε και ο coach Ηλίας Παπαθεοδώρου, για να κάνει ένα παιδί τόσα ημερήσια σουτ, πρέπει να αφιερώσει 3 με 4 ώρες καθημερινά. Πότε θα πάει σχολείο, φροντιστήριο ξένων γλωσσών, πότε θα διαβάσει τα μαθήματά του;
Στο πρόσφατο σεμινάριο καλαθοσφαίρισης ο coach Μανουσέλης παρουσίασε έναν πολύ καλό συνδυασμό ασκήσεων των βασικών σε χειρισμό μπάλας, κίνηση στο χώρο και τελειώματα στο καλάθι και επιλογές σουτ. Στο ίδιο σεμινάριο o coach Καλαβρός ανέλυσε βασικά στοιχεία του σουτ, λέγοντας το πολύ σημαντικό στοιχείο: «200 σουτ με τον ίδιο τρόπο». Πρέπει να κάνει ο αθλητής στη καθημερινή του προπόνηση με σωστό και σταθερό τρόπο το σουτ που έχει επιλέξει να προπονήσει.
Υπάρχει ένα προπονητικό γνωμικό που λέει: “Practice does not make perfect. Only perfect practice makes perfect.” – Vince Lombardi”.
Θέλω λοιπόν, να προσεγγίσω με λίγα ουσιαστικά λόγια ως προπονητής μικρών ηλικιών από το 1992 και έπειτα, με την δική μου οπτική γωνία τη θεωρητική και πρακτική διδασκαλία του σουτ στο μπάσκετ.
Μιλώντας για αναπτυξιακές ηλικίες και τη διδασκαλία του μπάσκετ σε αυτές, να προσδιορίσουμε ότι πολλά παιδιά στις κρίσιμες ηλικίες εκμάθησης των βασικών στοιχείων του αθλήματος, προπονούνται σε κακές γηπεδικές συνθήκες. Σε ανοικτά γήπεδα με προβληματικά δάπεδα, που επηρεάζουν αρνητικά την ισορροπία των κινήσεων, με καιρικά φαινόμενα που ματαιώνουν προπονήσεις όταν βρέχει και με αέρα που εμποδίζει την προπόνηση στα σουτ…
Επίσης, σε ακαδημίες ομάδων υπάρχουν και οι επιλογές ανθρώπων ως προπονητών, που στερούνται βασικών γνώσεων σχετικές με τη μεθοδολογία των αναπτυξιακών ηλικιών. Υπάρχουν ανάμεσα τους και άνθρωποι που έχουν θέληση να διδάξουν τα παιδιά, να έχουν παιδαγωγική συμπεριφορά απέναντι τους, όμως χρειάζονται διαρκή στήριξη και επιμόρφωση στο έργο τους.
Όταν λοιπόν μιλάμε για το σουτ στο μπάσκετ, όπως είπα και στην πρόσφατη ομιλία μου στο camp της Δάφνης Αγ. Δημητρίου, μιλάμε για μία σχέση πάθους και αφοσίωσης.
Ένα παιδί που γεννιέται σκόρερ, θα προπονηθεί και θα βάζει τη μπάλα στο καλάθι με διαφορετικούς τρόπους και πολύ καλά ποσοστά.
Τα υπόλοιπα παιδιά όμως, πρέπει να επενδύσουν στη μεθοδική δουλειά για την εκμάθηση του σουτ. Χρειάζονται μπάλες που αντιστοιχούν στο συσχετισμό της μπασκετικής με την βιολογική τους ηλικία, μικρά σε ύψος καλάθια, προασκήσεις χωρίς καλάθι, υπομονή για προπόνηση που χρόνο με το χρόνο θα αποδώσει ένα αποτέλεσμα.
Και φυσικά να γίνει κατανοητό ότι η προπόνηση για το σουτ δεν τελειώνει ποτέ. Όσο πιο ψηλό είναι το επίπεδο στο οποίο φτάνει ένα παιδί-αθλητής του μπάσκετ, τόσο πιο δύσκολο είναι το επόμενο βήμα βελτίωσης.
Φίλοι συνάδελφοι προπονητές, αφήστε κατά μέρος στις μικρές ηλικίες, τα BLOB, SLOB, PICK & ROLL και λοιπά τακτικά στοιχεία. Δώστε χρόνο στα βασικά του αθλήματος, με ή χωρίς τη μπάλα στα χέρια.
Γονείς και υπεύθυνοι των ομάδων, μην αξιολογείτε τον δάσκαλο των παιδιών σας από τα ροζ φύλλα αγώνα… δείτε πως διδάσκει, αν έχει προετοιμάσει τη διδασκαλία του, το πως συμπεριφέρεται στα παιδιά, αν επέρχεται η μάθηση στα βασικά του αθλήματος για όλα τα παιδιά.
