Στην εποχή μας, υπάρχουν καταστάσεις όπου οι αλλαγές πραγματοποιούνται ταχύτατα. Ιδιαίτερα στον αθλητισμό υψηλού επιπέδου, το γνωμικό «γρηγορότερα, ταχύτερα, υψηλότερα» αλλάζει τα δεδομένα από αγωνιστική σε αγωνιστική χρονιά.
Στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης η διεθνής ομοσπονδία FIBA από το 2000 και έπειτα, επιτελεί ένα έργο διάδοσης του αθλήματος σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Σεμινάρια προπονητών, τουρνουά 3 με 3, διοργανώσεις μικρών γεωγραφικά χωρών, έντυπες και ηλεκτρονικές γνώσεις για την εξέλιξη του μπάσκετ.
Μέσα σε αυτή την νέα μπασκετική τάξη πραγμάτων, το Ελληνικό μπάσκετ, τόσο σε επίπεδο προπονητών, όσο και σε επίπεδο παικτών και παικτριών, βρίσκεται ψηλά. Αυτή είναι η πραγματική επιτυχία. Τα τελευταία 15 χρόνια το Ελληνικό μπάσκετ, έχει κατακτήσει κορυφές σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Συνεχίζει το δρόμο του συμπληρώνοντας επάξια τα ρόστερ μεγάλων ομάδων εκατέρωθεν του Ατλαντικού αλλά κοσμεί με Ελληνικό άξιο προπονητικό επιτελείο και τους πάγκους σε Εθνικές ομάδες και σε συλλόγους.
Σίγουρα πικραθήκαμε για έναν ακόμη αποκλεισμό της Εθνικής ομάδας ανδρών από μία μεγάλη διοργάνωση. Δεν χρειάζεται να αρχίσουμε το «σταύρωμα» ανθρώπων που όλοι ξέρουμε πόσο ικανοί είναι σε αυτό που κάνουν εκτός και εντός παρκέ. Οφείλουμε επιτέλους σαν λαός να αποβάλουμε αυτά τα φαινόμενα «σταύρωσης» ή «εξύψωσης» όπως πέρσι με την Εθνική εφήβων στο Βόλο (πάμε όλοι να βγούμε και εμείς μία φωτογραφία, να πούμε και 2 λογάκια στη κάμερα…).
Η διαχείριση της επιτυχίας και της αποτυχίας, σε ανθρώπους που εργάζονται και μοχθούν στον αθλητισμό είναι διαφορετική. Το «Μπράβο» και το «Δεν σκύβουμε το κεφάλι και προχωράμε» είναι εκφράσεις για το υψηλότερο αθλητικό επίπεδο που ανήκει το μπάσκετ μας.
Η λογική της διαχείρισης μίας αποτυχίας ή επιτυχίας για τις Εθνικές μας ομάδες έχει πλέον διαφοροποιηθεί από το παρελθόν, τότε που η κατάκτηση ενός καλαθοσφαιρικού τίτλου έμοιαζε με «Θαύμα» και οι ταλαίπωροι Έλληνες έβγαιναν στους δρόμους για να έχουν ψυχική ανάταση και να νοιώσουν για λίγες ημέρες καλύτερα και μετά να επιστρέψουν στα συνηθισμένα.
Θυμηθείτε υποσχέσεις το ’87 για χιλιάδες μπάλες μπάσκετ στα δημοτικά σχολεία, για διορισμούς καθηγητών προπονητών που θα διδάσκουν επιστημονικά το άθλημα, θυμηθείτε το 2004 στο ποδόσφαιρο για ανάλογες υποσχέσεις κλπ κλπ κλπ …
Η ύπαρξη λοιπόν, των Εθνικών ομάδων σε επίπεδο ανδρών και γυναικών αλλά και σε μικρότερα ηλικιακά επίπεδα, δεν μπορεί να στηρίζεται σε λογικές του ΄80 και του ΄90.
Πρέπει, να αποτελούν μία διαρκή «δεξαμενή» παραγωγής και ανάδειξης νέων Ελλήνων παικτών και παικτριών, νέων προπονητών και προπονητριών.
Διαφωνώ πλήρως με την ύπαρξη αλλοδαπού προπονητή σε Εθνική ομάδα. Τόσο με την επιλογή Λιθουανού (που πήρε και το τελευταίο μετάλλιο) και του Ιταλού προπονητή των τελευταίων ετών. Ο Φώτης Κατσικάρης ανέλαβε την ομάδα στα τρία τελευταία τουρνουά, ωστόσο θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλα πρόσωπα, πλήρως καταξιωμένα σε διεθνή χώρο, τόσο από την παλαιότερη γενιά όσο και από τη νέα γενιά Ελλήνων προπονητών. Σε κάθε τουρνουά και νέος προπονητής που θα επιβραβεύεται για την εξέλιξη της δουλειάς του αλλά και το Ελληνικό μπάσκετ θα έχει να παρουσιάσει νέα πρόσωπα σε διεθνή επίπεδο.
Μέσα από την παραμονή σε υψηλό επίπεδο θα έρχονται και οι επιτυχίες κατά καιρούς, απέναντι σε ένα πολύ υψηλό διεθνή ανταγωνισμό.
Επανέρχομαι στο Προκριματικό Ολυμπιακό τουρνουά, που για άλλη μία φορά «δεν μας πήγε». Ούτε και μεταξύ των δύο τελικών του Euro basket ’87 & ’89 δεν πήραμε την πρόκριση στο Ολυμπιακό τουρνουά του ΄88 της Ολλανδίας.
Το προπονητικό επιτελείο προσπάθησε και αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους του παίκτες που έδωσαν ότι είχαν στο τέλος της φετινής αγωνιστικής περιόδου. Οι απουσίες συγκεκριμένων παικτών στοίχισαν στη συνολική απόδοση για άλλη μία φορά.
Η λογική του «σταυρώματος» πρέπει να αποτελεί παρελθόν. Χρειάζεται στα νέα δεδομένα η συνεργασία όλων. Να γίνει ακόμη πιο σωστή δουλειά στις Εθνικές ομάδες, να συνεχιστεί η επιμόρφωση των προπονητών-τριών από τον ΣΕΠΚ και η ανάδειξη νέων ικανών πτυχιούχων ανθρώπων για την διδασκαλία στις υποδομές. Να προσαρμοστούν οι αμοιβές των δασκάλων αυτών στις μικρές ηλικίες, για την δουλειά της διδασκαλίας και όχι για τις μεταγραφές των «ερασιτεχνικών» τουρνουά.
Επιλογές καλύτερης διαχείρισης υπάρχουν. Αποφασιστικότητα χρειάζεται και λογικές αποφάσεις. Οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους μας αλλά και οι καλύτερες επιλογές διαφαίνονται περισσότερο από ποτέ σε τέτοιες εποχές.
Τέλος, να ευχηθώ καλή μεταβατική καλοκαιρινή περίοδο σε αθλητές-τριες και προπονητές-τριες σε όλα τα επίπεδα. Η δική σας προσπάθεια αποτελεί τα θεμέλια του Ελληνικού μπάσκετ. Σε κάθε μικρή ή μεγάλη ομάδα των αστικών κέντρων αλλά και σε κάθε ακαδημία της επαρχίας μας. Εσείς είστε το Ελληνικό μπάσκετ και η συνέχειά του.
