Ας μιλήσουμε λοιπόν για την διάσπαση της πιεστικής άμυνας mtm και τις βασικές της αρχές.
Όταν η ομάδα μας δεχτεί ένα καλάθι ή μετά από επιτυχημένη ελεύθερη βολή, μπορεί να αντιμετωπίσει μία πιεστική άμυνα mtm, το πρώτο που είναι απαραίτητο να προσεχθεί, έχει σχέση με την θέση της μπάλας στην επαναφορά της.
Ο χώρος κάτω από το ταμπλό αποφεύγεται.
Ο παίκτης που επιλέγεται να επαναφέρει την μπάλα, έχει σχέση με τον σχεδιασμένο τρόπο διάσπασης.
Όπου χρειάζεται καλός αριστερόχειρας ή δεξιόχειρας παίκτης, επιλέγεται και η αντίστοιχη θέση της μπάλας.
Η επιλογή αυτή σύμφωνα με μελέτες, σχετίζεται και με την ποιότητα του οπτικού πεδίου, που έχουν οι παίκτες σε σχέση με το καλό τους χέρι, αλλά και με την καλύτερη γωνία σε επιλογή μακρινής πάσας.
Στην επιλογή της τακτικής ως το πρώτο επικίνδυνο στοιχείο απέναντι σε ένα πιεστικό man to man στα 4/4, είναι να βρεθούν όλοι οι συμπαίκτες «εγκλωβισμένοι» κοντά στο καλάθι που αμύνονται.
Έτσι, δίνουν την δυνατότητα στους αντιπάλους να κλέψουν την πάσα της επαναφοράς, ή να πραγματοποιήσουν λάθη στην υποδοχή της μπάλας και στην ντρίπλα, μέσα στον συνωστισμό και στο άγχος, αν θέλετε και στην επιλογή των σωστών αποφάσεων λόγω της κούρασης που έχει συσσωρευτεί προς το τέλος του αγώνα.
Υπάρχουν τακτικές που θέλουν να απλώσει η ομάδα σε όλο το γήπεδο, με διάταξη 2 back 2 front όπου με μία καλή αλλαγή κατεύθυνσης ή με ένα screen & pop to the ball να γίνει η πάσα επαναφοράς και να ετοιμαστούν οι παίκτες για καλό passing game απέναντι στην προσπάθεια για trap στην μπάλα.
Υπάρχουν τακτικές όπου δυο συμπαίκτες απλώνουν την άμυνα κοντά στις πλάγιες γραμμές και δύο άλλοι συμπαίκτες, δημιουργούν προϋποθέσεις πάσας, κοντά στον κεντρικό χώρο με σκοπό την επίτευξη ενός εύκολου καλαθιού, που θα “ρίξει” την ψυχολογία των αμυνομένων.
Στο σχέδιο Α, παρατηρούμε τις γραμμές πάσας που έχει ο παίκτης της επαναφοράς:
-
Στην ίδια πλευρά με πάσα παράλληλη της πλάγιας γραμμής.
-
Στην διαγώνια κατεύθυνση.
-
Στην παράλληλη πάσα με την τελική γραμμή. Σε παλαιότερες δεκαετίες η πάσα αυτή γινόταν και εκτός της βασικής γραμμής για να «ξαφνιάσουν την αντίπαλη άμυνα και να γίνει η επόμενη πάσα ως πάσα επαναφοράς πάντα στα χρονικά όρια του κανονισμού των 5 δευτερολέπτων.
Πάνω σε αυτές τις επιλογές πάσας, ο προπονητής σχεδιάζει την επιθετική κίνηση της επαναφοράς. Οπωσδήποτε οι δύο από τις τρεις αυτές επιλογές, χρειάζεται να υπάρχουν για την εισαγωγική πάσα από την βασική γραμμή.
Οι ίδιες επιλογές πάσας στο σχέδιο Β, θα εφαρμοστούν και σε επαναφορά από την πλάγια γραμμή που στο πίσω μέρος του γηπέδου.
Τι γίνεται όμως όταν η πολύ καλή αμυντική λειτουργία των αντιπάλων παικτών, ενώ τρέχουν τα δευτερόλεπτα της επαναφοράς, εμποδίζουν τις επιλογές της πάσας;
Άμεσα η ομάδα οφείλει να έχει ένα επιθετικό τέχνασμα όπου μία διαγώνια πάσα, θα έχει το ρίσκο της για να μπει η μπάλα στο απέναντι μισό γήπεδο εντός παιδιάς και μακριά από το καλάθι που υπερασπίζεται η ομάδα μας.
Έτσι, σε περίπτωση κλεψίματος, θα μπορέσουμε να αντιδράσουμε αμυντικά. Η διαγώνια μακρινή πάσα έχει το ρίσκο και της μεγάλης διάρκειας που μπορεί να δώσει την δυνατότητα στον αμυντικό παίκτη να κλέψει τη μπάλα.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, όπως βλέπουμε στο σχέδιο Γ, αποφεύγεται η επαναφορά της μπάλας στις γωνίες του γηπέδου και κοντά στις πλάγιες γραμμές.
Αφού η μπάλα μπει σε σωστή θέση κοντά στην γραμμή των δύο καλαθιών, λέμε στους παίκτες να προσέξουν πάρα πολύ την επιλογή της ντρίπλας.
Καλό είναι οι παίκτες να διατηρήσουν μία κινητικότητα που θα τους δώσει την ευκαιρία να εκτελέσουν πάσες μακριά από τους αμυντικούς, θα τρέξει το χρονόμετρο και θα απογοητεύσει τους αντιπάλους ιδιαίτερα αν στο τέλος επιτευχθεί προσπάθεια με καλάθι και φάουλ.
Η ντρίπλα σαν επιλογή να οδηγεί σε υπεραριθμία και σε ελεύθερη πάσα. Όταν η μπάλα περάσει την κεντρική γραμμή, η καλύτερη επιλογή ντρίπλας είναι προς το καλάθι. Ανάλογα με την αντίδραση της άμυνας, οι συμπαίκτες του ντριπλέρ παίρνουν θέση για την επόμενη πάσα.
Το επόμενο πιο δύσκολο κομμάτι της πιεστικής άμυνας είναι οι καταστάσεις του double team. Εδώ, ο παίκτης που δέχεται αμυντική παγίδα (σχέδιο Δ) από δύο αντιπάλους, πρέπει άμεσα να έχει διέξοδο πάσας. Να έχει πολύ καλή οπτική επαφή με το χώρο του γηπέδου και να εκμεταλλευθεί κάθε αδυναμία στο στήσιμο του double team.
Αν ο παίκτης που δέχεται την παγίδα έχει ακόμη «ζωντανή» την ντρίπλα του, μπορεί με προσποιήσεις να αποφύγει τους αντιπάλους.
Σε όλα τα παραπάνω, χρειάζεται πάντοτε προπονητικός προβληματισμός.
Όλα σχετίζονται με το υλικό των παικτών που διαθέτει ο προπονητής αλλά και την προετοιμασία της ομάδας μέσα από την εκτέλεση ασκήσεων.
Οι παίκτες κατανοούν σταδιακά και μεθοδευμένα τι πρέπει να κάνουν και τι να αποφύγουν.
Μαθαίνουν τις εναλλακτικές επιλογές.
Στην περίπτωση που μία διάσπαση δεν λειτουργήσει σωστά και η ομάδα δεχτεί καλάθι, να έχουν την ψυχραιμία να αντιδράσουν σωστά στην συνέχεια.
Είναι πολύ άσχημη εικόνα για την ομάδα και τον προπονητή, να συνεχιστούν τα λάθη και μία προσπάθεια που κράτησε σχεδόν σε όλο τον αγώνα, να πάει στα χέρια των αντιπάλων και να χαθεί το αποτέλεσμα του αγώνα.
-
Μετά από κάθε πάσα, ακολουθεί κόψιμο του πασέρ προς το καλάθι.
-
Η ντρίπλα από καλό χειριστή αποτελεί «όπλο» στο παιχνίδι «ένας εναντίον ενός».
Ανακεφαλαιώνουμε λοιπόν.
Εναντίον man to man press προσέχουμε:
Τις πλάγιες γραμμές και αποφεύγουμε τις γωνίες.
Καλές σχετικές αποστάσεις μεταξύ των παικτών.
Η πεντάδα να έχει καλούς χειριστές της μπάλας.
Αποφυγή σε πάσες που δεν έχουν καλό οπτικό πεδίο.
Τα πίβοτ των παικτών να γίνονται στην «άδεια» πλευρά του Double team.
Οι παίκτες κινούνται χωρίς την μπάλα για να αποφύγουν τα προσωπικά τους μαρκαρίσματα.
Σε κατάσταση double team βρίσκεται άμεσα ο ελεύθερος συμπαίκτης.
Όπου χρειαστεί, επιλέγονται αποτελεσματικά screens.
Η επίτευξη καλαθιού δημιουργεί αρνητική ψυχολογία στους αντιπάλους.
Αν υπάρχουν ψηλοί παίκτες μέσα στην πεντάδα να χρησιμεύουν ως «σκαλοπάτι» για ενδιάμεση πάσα.
Ο παίκτης που επαναφέρει την μπάλα να είναι ο καλύτερος πασέρ της ομάδας.