Του Γεώργιου Καρατράντου
Αρκετές φορές με έχουν ρωτήσει νέοι αθλητές για το τι ασκήσεις πρέπει να κάνουν για να βελτιώσουν το άλμα τους (στο μπάσκετ) ή έχω δει αθλητές να κάνουν κάποιες ασκήσεις συνήθως «παρμένες» απο τό ίντερνετ ή το YouTube λέγοντας ότι τις κάνουν για το άλμα.
Οι ασκήσεις που συνήθως κάνουν είναι άλματα πάνω σε ψηλά box, άλματα πάνω από εμπόδια, σχοινάκι, άλματα (συνεχόμενα) στο ένα πόδι στο έδαφος, άλματα και ανεβάσματα πάνω σε σκαλοπάτια.
Και είναι πάρα πολύ συχνό το φαινόμενο ο αθλητής να θέλει ή να περιμένει να δει βελτίωση όσο πιο γρήγορα γίνεται κάτι που είναι σχεδόν ακατόρθωτο αλλά και ενέχει κίνδυνο τραυματισμού.
Άρα τι πρέπει να κάνει κάποιος ? Πώς βελτιώνεται το επιτόπιο άλμα ?
Το επιτόπιο άλμα είναι «κίνηση» ισχύος που αυτό σημαίνει ότι είναι η δύναμη που εφαρμόζει ο αθλητής πολλαπλασιαζόμενη με την ταχύτητα.
Αν ένας αθλητής λοιπόν θέλει να βελτιώσει το άλμα του πρέπει να βελτιώσει την δύναμή του ,στα πόδια και στον κορμό (κοιλιακοί ,ραχιαίοι).
Αυτό δεν γίνεται απ’την μια μέρα στην άλλη και πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψιν την ηλικία του αθλητή και το προπονητικό του επίπεδο.
Η δύναμη αποτελεί την βάση της ισχύς και αν το δούμε πιο ολοκληρωτικά πριν την δύναμη ο αθλητής πρέπει να έχει καλή κινητικότητα (ευλυγισία) και σταθεροποίηση.
Ο στόχος πρέπει να είναι ο αθλητής να παραμένει αθλητής σε βάθος χρόνου και να βελτιώνεται σταδιακά με όσο το δυνατόν μικρότερη την πιθανότητα τραυματισμού.
Βλ. ( http://www.georgekaratrantos.com/blog/4 )
Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να κοιτάξουμε είναι την κάθε άσκηση που χρησιμοποιούμε σ’ένα προπονητικό πρόγραμμα αν είναι λειτουργική και βοηθάει στο άθλημα που ασχολούμαστε .
Το σχοινάκι είναι μια άσκηση που γυμνάζει κυρίως τους γαστροκνήμιους (γάμπες ) οι οποίοι σένα κατακόρυφο άλμα βοηθάνε από ελάχιστα έως καθόλου!
Τα άλματα πάνω από εμπόδια ή πάνω σε box έχουν στην κίνηση κάμψη στα ισχία (μάζεμα ποδιών) ενώ στο άθλημα (μπάσκετ, βόλει, ποδόσφαιρο) αυτό που θέλουμε (και να γυμνάσουμε) είναι η τριπλήέκταση (ποδοκνημική, ισχίο, γόνατο) και όχι η κάμψη (λάθος κινητικό πρότυπο).
Επίσης το μάζεμα των ποδιών στα άλματα μακροπρόθεσμα δημιουργεί βραχύνσεις στην περιοχή των ισχίων και τραυματισμούς .
Πολλές φορές παρατηρείται ότι οι αθλητές δεν ξέρουν να κάνουν άλμα (σωστή τεχνική) ή να προσγειωθούν από άλμα (που εκεί συμβαίνουν πολλοί τραυματισμοί ), άρα το πιο σωστό και σημαντικό είναι η εκμάθηση της τεχνικής του άλματος και η προσγείωση για έναν νέο αθλητή/ια και όχι ο αριθμός των αλμάτων που θα κάνει σε μια προπόνηση .
Τα συνεχόμενα άλματα στο ένα πόδι (πχ στην ladder agility ή πάνω από εμπόδια ) είναι απαγορευτικά στις μικρές ηλικίες γιατί είναι σίγουρο ότι θα δημιουργήσουν τραυματισμούς στο μέλλον γιατί οι αρθρώσεις των νεαρών παιδιών δεν μπορούν να “υποστηρίξουν” τις πλειομετρικές ασκήσεις .
Και τέλος αλλά ίσως το πιο σημαντικό είναι οι ασκήσεις με άλματα πώς θα ενταχθούν μέσα στο ευρύτερο προπονητικό πρόγραμμα ενός αθλητή/ιας, πότε γίνονται κλπ και εκεί ο ρόλος του γυμναστή (καθηγητή φυσικής αγωγής) είναι καταλυτικός.
