Άρθρο του Πέτρου Λινάρδου
(Περιοδικό ΟΜΑΔΑ ΣΠΟΡΤΣΜΑΝ, Δεκέμβριος 1981)
Μέσα στα πλαίσια της ευρύτατης προσπάθειας για την κοινωνικοποίηση του αθλητισμού και τη συμμετοχή στην άσκηση, με κάθε μορφή, όσο το δυνατό περισσότερων ανθρώπων όλων των ηλικιών, είναι αυταπόδεικτη η σημασία του ρόλου των φορέων της αυτοδιοίκησης.
Και είναι, επίσης, γεγονός, ότι στην Ελλάδα μέχρι σήμερα ο ρόλος αυτός κρατήθηκε σε επίπεδο υποτονικό, που δεν ανταποκρίνεται στον πρωταγωνιστικό ρόλο για τη ζωή του τόπου αυτών των φορέων.
Είναι επίσης γεγονός ότι οι δήμοι και οι κοινότητες έχουν προσφέρει πολύτιμη πρώτη ύλη, εννοούμε τις εκτάσεις όπου κατασκευάζονται γήπεδα και γυμναστήρια, που αν κάποια μέρα γίνει η οικονομική εκτίμησή τους θα καταλήξουμε σε αριθμούς δισεκατομμυρίων (δραχμών)!
Και μόνο αυτό το γεγονός τεκμηριώνει την ανάγκη για μία ενεργό και αποφασιστική συμμετοχή των δήμων και κοινοτήτων στην όλη προσπάθεια για τη λαϊκή ανάπτυξη των σπορ. Και είναι επίσης αλήθεια ότι η οικονομική αξία αυτών των εκτάσεων είναι ασύγκριτη σε σχέση με το κόστος και τις δαπάνες κατασκευής έργων από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.
Πραγματικά θα ήταν πολύ χρήσιμο, για την παραπέρα διερεύνηση του θέματος, αν η Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων ζητούσε από τα μέλη της πληροφοριακά οικονομικά στοιχεία για τις εκτάσεις που έχουν, κατά καιρούς, παραχωρήσει για τη δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων κάθε μορφής.
Τότε θα βλέπαμε την ανυπολόγιστης αξίας συμβολή των φορέων της αυτοδιοίκησης στην καλλιέργεια των σπορ τόσο μέσα στα πλαίσια του ίδιου του δήμου ή της κοινότητας όσο και σε επίπεδο με τα πανελλαδικά και διεθνή κριτήρια.
Και σε αυτήν την εκτίμηση πρέπει να προσθέσουμε τη θετική βοήθεια προς τους αθλούμενους και τα σωματεία των κέντρων νεότητας που έφτασε η στιγμή να υποστούν μία ριζική βελτίωση και δημιουργική αναμόρφωση με τη γενναιόδωρη συνδρομή της Πολιτείας.
Στον αυριανό αθλητισμό μας, δήμοι και κοινότητες πρέπει να παίξουν ρόλο πρωταγωνιστικό.
Και ο ρόλος αυτός δεν πρέπει να περιορίζεται στην εκχώρηση εκτάσεων για κατασκευή γηπέδων και κλειστών γυμναστηρίων, κολυμβητηρίων και άλλων χώρων άθλησης καθώς και στην παραχώρηση των γηπέδων των Κέντρων Νεότητας για διεξαγωγή αγώνων των μικρών πρωταθλημάτων μπάσκετ και βόλεϊ, αλλά να ενεργοποιηθεί σε στόχους άμεσης δημιουργικότητας, όπως είναι π.χ. η διαχείριση των εθνικών σταδίων και γυμναστηρίων.
Με το κριτήριο αυτό αποκτά πρόσθετη βαρύτητα η πρόταση του δημάρχου της Αθήνας κ. Δ. Μπέη, που με την ιδιότητα του προέδρου της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων της Ελλάδας ζητάει από τον αρμόδιο υφυπουργό Αθλητισμού και τον Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού κ.κ. Κατσιφάρα και Κουλούρη τη νομοθετική αναγνώριση του δικαιώματος στους δήμους και τις κοινότητες να συγκροτούν αθλητικά σωματεία που να μετέχουν επίσημα στα πρωταθλήματα των διαφόρων σπορ.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι δήμοι και οι κοινότητες έχουν το ηθικό δικαίωμα να διεκδικούν τη σύσταση επίσημων αθλητικών ομάδων. Δεν ξέρουμε σε ποιες άλλες χώρες εφαρμόζεται και με ποιες διαδικασίες αυτό το μέτρο. Αλλά οπωσδήποτε θα συντελέσει στη μαζική ανάπτυξη του αθλητισμού. Βέβαια μπορεί να υπάρξει και ο αντίλογος.
Δηλαδή μήπως οι δήμοι και οι κοινότητες με κάποια φυσική υπεροχή ακόμη και σε πόρους, θα ασκούν έντονο ανταγωνισμό σε βάρος συλλόγων ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Η άποψη αυτή πρέπει να διερευνηθεί και να εκτιμηθεί στο σωστό μέγεθός της.
Θα ήταν επίσης όχι μόνο εφικτή αλλά και σκόπιμη η συμμετοχή των δήμων ακόμη και στις Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες. Αλλά στη σύντομη αυτή θεώρηση του θέματος η σκέψη μας πάει σε άλλο στόχο.
Πόσο θετικά θα μπορούσαν να βοηθήσουν οι δήμοι και οι κοινότητες με τα δικά τους σωματεία και τις ομάδες στην ανάπτυξη αθλημάτων με περιορισμένους οικονομικούς πόρους. Το να προστεθεί άλλη μία ομάδα ποδοσφαίρου. Μπάσκετ ή ακόμη και βόλεϊ, η συμβολή δεν είναι μεγάλη.
Αλλά να σταθεί και να ευδοκιμήσει σωματείο (δημοτικό ή κοινοτικό) που θα καλύπτει π.χ. τη Γυμναστική, την Κωπηλασία, την Πάλη, το Χάντ Μπωλ είναι κίνηση όχι μόνο σωστή και επιβαλλόμενη από τους νέους αθλητικούς ορίζοντες αλλά και μεγάλη συνεισφορά για το άπλωμα της άθλησης σε όσο το δυνατό περισσότερους ανθρώπους των κοινωνικών συνθηκών λειτουργίας των συλλόγων._
Ο Πέτρος Λινάρδος γεννήθηκε το 1926 στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού Σταδίου, όπου είχε βρει καταφύγιο η οικογένειά του μετά την καταστροφή της Σμύρνης.
Γονείς του ήταν ο Νικόλαος Λινάρδος (1893-1980), εκπαιδευτικός (θεολόγος) και αθλητής του Εθνικού Γ.Σ. και η Αναστασία Σεϊζάνη, ανιψιά του προέδρου του Πανιωνίου Γ.Σ. Σμύρνης Δημητρού Δάλλα.
Ήταν, δηλαδή, εκ γενετής μέσα στον αθλητισμό.
Παρόλα αυτά δεν υπήρξε σπουδαίος αθλητής αλλά επέλεξε να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και φυσικά με την αθλητική δημοσιογραφία.
(https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%9B%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82)
Πηγή εικόνας: run.gr
Πηγή άρθρου: Περιοδικό ΟΜΑΔΑ ΣΠΟΡΤΣΜΑΝ Αρ. 64
ΑΘΗΝΑ 2 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1981
